ENG. The Mara near the Sand river. A young female hippo grazing alone in the early morning wanders too far from the river and is surrounded by a clan of 20 ferocious hyenas.
While not common prey for hyenas, she was in the wrong place at the wrong time and most importantly just too far from the river without her relatives. Inattention and lack of experience in particular brought her into this dangerous situation. Opposite, she falls within sight of a hungry hyena clan of about 20 animals. These large groups fear nothing and even lion males are attacked.

After crossing the Sandriver, this was not without risk as the water level was quite high and although I was wearing shorts and standing on the seats in the car as we tried to cross the river I couldn’t avoid getting wet to waist height. But we managed to keep a close eye on the hyenas on this side of the river. They launched their attack and, as if on command, they began to bite the vulnerable hind legs of the poor hippopotamus, who stumbled on in pain until she reached a small pool. This pool gave her some protection against the maddening and constant attacks of the hyenas.

After more than 30 minutes she probably couldn’t take the pain anymore and stumbled on to the slightly more distant deeper pool. Meanwhile, another troop of hyenas came and fought the first hyena clan. She quickly reached the second deeper pool and lowered herself into the deeper water. It was not long before the now more than 30 head strong group resumed their aggression and as they could not reach the hind legs sufficiently they looked for other weak spots and started biting off the ears of the animal. The hippo lunged several times to shake off the hyenas, but to no avail and had to endure the boldest attacks.

After a few hours (yes, that long) the intensity of the attacks decreased. The stinging sun also left traces on the hyenas and one by one they descended, leaving the badly bruised animal in its pool. We too left the poor animal in the pool and were almost certain that she would not make it the next morning, although we had the quiet hope that she would survive. As a photographer you are shocked by this incredible brutality that the hyenas demonstrate and it touches you to your very core. But we must not forget that animals kill to survive, and the weakest or younger and inexperienced animals are among the first victims. And with all the empathy we may feel for these animals, we have no right to intervene in such situations, no matter how painful they may be.

In my 2nd upcoming book Brutal, several of these situations are discussed, these are described in detail and accompanied by hard images that leave nothing to the imagination, which in turn function as silent witnesses.

NL. De Mara in de buurt van de Sand river. Een jonge vrouwelijke nijlpaard die in haar eentje in de vroege morgen nog aan het grazen is dwaalt te ver af van de rivier en wordt omringd door een clan van 20 hongerige hyena’s. Hoewel ze niet de gebruikelijke prooi van hyena’s zijn, was ze op de verkeerde plaats en op het verkeerde moment en vooral gewoon te ver van de rivier zonder haar familieleden.
Vooral onoplettendheid en gebrek aan ervaring brachten haar in deze gevaarlijke situatie. Grote groepen hyena’s vrezen niets en zelfs mannetjesleeuwen worden aangevallen.

Tijdens het oversteken van de Sandriver, wat niet verliep zonder risico daar het waterpeil vrij hoog stond, en hoewel ik een short aanhad en op de zetels in de wagen stond toen we de rivier probeerden over te steken kon ik niet voorkomen dat ik tot heuphoogte nat werd. Doch het lukte ons waardoor we op deze kant van de rivier de hyena’s van redelijk dichtbij konden blijven volgen.

Ze zetten hun aanval in en als op commando begonnen ze in de kwetsbare achterpoten van het arme nijlpaard te bijten, deze struikelde verder in pijn tot ze een kleine poel bereikte. Deze poel gaf haar toch wat bescherming tegen de doldrieste en voortdurende aanvallen van de hyena’s. Na meer dan 30 minuten kon ze waarschijnlijk de pijn niet meer aan en strompelde ze verder naar de ietwat verder gelegen diepere poel. Ondertussen naderde een andere troep hyenas en kwamen deze in gevecht met de eerste hyena clan. Ze bereikte vrij snel de tweede diepere poel en liet zich zakken in het wat diepere water.

Het duurde niet lang voordat de inmiddels meer dan 30 kop sterke groep hun agressie hervatte en aangezien ze de achterpoten niet voldoende konden bereiken werd gezocht naar andere zwakke plaatsen en begonnen ze de oren van het dier af te bijten. Het nijlpaard haalde verschillende keren uit om de hyena’s af te schudden, maar zonder resultaat en moest verder de drieste aanvallen ondergaan. Na een paar uur ( ja inderdaad zo lang ) nam de hevigheid van de aanvallen af.

De stekende zon liet ook op de hyenas sporen na en een na een dropen ze af, het zwaar gekwetste dier in haar poel achterlatend. Ook wij lieten het arme dier achter in de poel en waren er quasi zeker van dat ze het de volgende ochtend niet zou halen, hoewel we de stille hoop hadden dat ze het zou overleven. Als fotograaf ben je geschokt door deze ongelooflijke brutaliteit die de hyenas demonstreren en het raakt je tot in je diepste ziel.
Maar we mogen niet vergeten dat dieren doden om te overleven, en de zwakste of jongere en niet-ervaren dieren tot de eerste slachtoffers behoren. En met alle empathie die we ook mogen voelen voor deze dieren, hebben we niet het recht om in te grijpen in dergelijke situaties hoe pijnlijk die ook mogen zijn.

In mijn nog te verschijnen 2e boek Brutal komen verschillende van deze situaties aan bod, deze worden uitvoerig beschreven en vergezeld met harde, niets aan de verbeelding overlatende afbeeldingen die op hun beurt als stille getuigen fungeren.

Mara  |  Kenia